น้ำมัน

เปลือกโลกมีลักษณะคล้ายกับเค้กแซนวิช ประกอบด้วยชั้นแข็งและชั้นที่มีรูพรุนแตกซึ่งอิ่มตัวด้วยของเหลวต่างๆ รวมทั้งน้ำมัน ในบางแห่งเปลือกโลกถูกแทรกซึมโดยเครือข่ายรอยแยกและการแตกที่หนาแน่นมาก การแตกทำให้เกิดโพรงที่อยู่เกือบแนวนอนและรวมกันเป็นเครือข่าย ระบบที่ซับซ้อนทั้งหมดนี้มีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเนื่องจากแรงกระทำของเปลือกโลก ชั้นต่างๆ เคลื่อนที่ รอยแยกกว้างขึ้นและทำหน้าที่เป็นกระเปาะยาง: ของเหลวเริ่มไหลเข้าสู่รอยต่อที่ก่อตัวขึ้นจากชั้นที่มีรูพรุนรอบๆ ในกรณีที่เกิดความตึงเครียดจากการเปลือกโลกอย่างมีนัยสำคัญ ของเหลวจะเคลื่อนที่ในระยะทางที่มาก ปรากฏการณ์นี้ดึงดูดความสนใจของนักวิจัยหลายคน ผู้เชี่ยวชาญของสถาบันปัญหาน้ำมันและก๊าซภายใต้การแนะนำของนักวิชาการ Dmitrievsky เสนอคำอธิบายของพวกเขา ตามความเห็นของนักวิจัยกลไกการเคลื่อนที่ของของเหลวในเปลือกโลกนี้รุนแรงและเป็นสากลที่สุดในบรรดากลไกที่เป็นไปได้ทั้งหมด มันทำหน้าที่ทั้งในการแตกร้าวและในชั้นที่แตกหักบาง ๆ ซึ่งยืดออกไปในระยะทางที่สำคัญ การสั่นสะเทือนในเปลือกโลกทำให้ของไหลเคลื่อนที่ไปตามทิศทางที่เป็นไปได้ทั้งหมด รวมถึงทิศทางแนวนอนและทิศทางลง การอพยพเกิดขึ้นตามโพรงยาวและระบบกระดูกหัก ซึ่งอยู่ที่ระดับความลึก 10 ถึง 15 กิโลเมตร การเคลื่อนที่ของของเหลวที่เกิดจากการขยับขยายของโพรงภายในมีลักษณะเป็นการสั่นสะเทือน น้ำมัน บางครั้งไหลเข้าหรือไหลกลับ โหมดและระยะเวลาของการสั่นสะเทือนขึ้นอยู่กับขนาดของพื้นที่ที่ถูกรบกวน ในชั้นที่มีรูพรุนขนาดใหญ่ ระยะเวลาการสั่นสะเทือนประมาณ 10,000 ปี ในการแตกร้าว ระยะเวลาจะสั้นกว่าและแตกต่างกันไปตั้งแต่หนึ่งพันถึงร้อยหรือหลายสิบปี หากบริเวณที่แตกร้าวอยู่ที่ระดับความลึกเล็กน้อย นักวิจัยได้ตรวจสอบกระบวนการย้ายคาร์โบไฮเดรตจากชั้น petroliferous ไปยังชั้นบนในหลายภูมิภาค ตัวอย่างอาจเป็นบ่อน้ำมัน Romashinskoye ในตาตาร์สถาน ปริมาณน้ำมันที่ผลิตได้เกินปริมาณสำรองที่ยืนยันไว้ก่อนหน้านี้อย่างมาก จากข้อมูลของ TATANEFT Joint Stock Company น้ำมันมากกว่า 65% ในตาตาร์สถานผลิตขึ้นจากบ่อน้ำมันเก่าที่หมดไป 80% อย่างไรก็ตาม การสำรวจเพิ่มเติมของแหล่งสะสมที่ทราบทำให้น้ำมันสำรองเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าครึ่งภายใน 25 ปีที่ผ่านมา ในบ่อน้ำมัน Romashinskoye นักวิจัยยังได้ค้นพบการขุดเจาะแบบเก่าที่หมดสภาพด้วยการไหลเข้าของน้ำมันและน้ำมันด้วยน้ำ พื้นที่ของบ่อน้ำมันและปริมาณสำรองเพิ่มขึ้นตามความหนาแน่นของเครือข่ายการแตกที่เพิ่มขึ้น เป็นที่น่าสนใจที่จะสังเกตว่าความลึกของตะกอนที่ปกคลุมในเขตบ่อน้ำมัน Romashinskoye ขนาดมหึมานั้นไม่เกิน 2 กิโลเมตรโดยเฉลี่ย และชั้นเนื้อโลกนี้ไม่มีศักยภาพของน้ำมันที่มีนัยสำคัญ เป็นไปได้มากว่าน้ำมันจะมาถึงตำแหน่งเหล่านี้จากทิศทางของการตกต่ำของพรีอูรัล ในความเห็นของนักวิจัย การยกเครื่องแหล่งน้ำมันเก่าในปัจจุบันให้ผลกำไรและมีประสิทธิภาพมากกว่างานสำรวจทางธรณีวิทยาที่มีราคาแพงในสถานที่ใหม่