ท่อระบายน้ำ

ตามที่ศาสตราจารย์ CU-Boulder Robert Anderson แห่งสถาบันวิจัยอาร์กติกและอัลไพน์ ปริมาณน้ำที่ไหลผ่านท่อภายในและใต้ธารน้ำแข็ง Kennicott เพิ่มขึ้นระหว่างการละลายตามฤดูกาลและตามน้ำท่วมประจำปีจากทะเลสาบใกล้เคียง การเติมน้ำส่วนเกินจากการละลายและน้ำท่วมทำให้น้ำไหลย้อนขึ้นไปในรังผึ้งของทางเดินภายในธารน้ำแข็ง เขากล่าว พร้อมชี้ว่าแรงดันน้ำที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้ธารน้ำแข็งเลื่อนลงมาตามหุบเขาที่เป็นพื้นหินอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น “ปรากฏการณ์นี้คล้ายกับระบบประปาของบ้านที่ไม่สามารถจัดการกับน้ำส่วนเกินหรือของเสียได้ ทำให้น้ำสำรอง” แอนเดอร์สันกล่าว "นี่เป็นข้อเสนอแนะที่เรายังคงพยายามทำความเข้าใจและมีผลอย่างมากต่อการทำความเข้าใจพลวัตของธารน้ำแข็งและแผ่นน้ำแข็ง รวมถึงพฤติกรรมของธารน้ำแข็งที่ไหลออกบนแผ่นน้ำแข็งกรีนแลนด์" บทความเกี่ยวกับเรื่องนี้ปรากฏในวารสารวิทยาศาสตร์รายเดือน Nature Geoscience ฉบับเดือนมกราคม การศึกษานี้เขียนโดยอดีตนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของ CU-Boulder Timothy Bartholomaus, Robert Anderson และ Suzanne Anderson จาก INSTAAR Robert Anderson เป็นอาจารย์ในแผนกธรณีวิทยา CU-Boulder และ Suzanne Anderson เป็นอาจารย์ในแผนกภูมิศาสตร์ ในที่สุดการเลื่อนก็หยุดลงเมื่อธารน้ำแข็งที่กำลังเคลื่อนที่เปิดช่องว่างบนเตียงซึ่งสามารถรองรับน้ำส่วนเกินได้บางส่วน ซึ่งช่วยลดแรงดันน้ำ ผู้เขียนกล่าว นอกจากนี้ อัตราการไหลของน้ำที่สูงในที่สุดจะขยายท่อร้อยสายและ ท่อ ต่างๆ ที่ซึมผ่านธารน้ำแข็ง "ละลายพวกมันกลับและปล่อยให้น้ำไหลออกจากระบบมากขึ้น ทำให้ความดันลดลงไปอีก" โรเบิร์ต แอนเดอร์สันกล่าว ธารน้ำแข็งเคนนิคอตต์เพิ่มการเคลื่อนที่ประมาณ 1 ถึง 2 ฟุตต่อวันในช่วงที่เกิดการเลื่อนตัวในปี 2549 ซึ่งสัมพันธ์กับแรงดันน้ำ แอนเดอร์สันกล่าว เมื่อธารน้ำแข็งตอบสนองต่อน้ำท่วม "ปะทุ" ในปี 2549 เมื่อน้ำจากทะเลสาบ Hidden Creek ที่อยู่ติดกับธารน้ำแข็งพุ่งเข้าสู่ระบบอุโมงค์ย่อยของธารน้ำแข็ง และปล่อยน้ำประมาณ 10 พันล้านแกลลอนใต้ธารน้ำแข็ง เกือบ 9 ฟุตต่อวันในช่วงระยะเวลาสองวัน ทีมงานใช้เครื่องรับ GPS ที่วางอยู่บนธารน้ำแข็งเช่นเดียวกับมาตรวัดความดัน เซ็นเซอร์อุณหภูมิ เซ็นเซอร์วัดระยะทางเสียง และหัววัดค่าการนำไฟฟ้า ซูซานน์ แอนเดอร์สัน ผู้เขียนร่วม กล่าวว่า ระดับการนำไฟฟ้าในน้ำที่ระบายออกจากธารน้ำแข็งเพิ่มขึ้นหลังจากแรงดันย้อนกลับในธารน้ำแข็งกระจายและขับน้ำที่มีคลอไรด์ไอออนสูงซึ่งมีอยู่ในชั้นหินเค็มใต้น้ำแข็งออก "โดยพื้นฐานแล้วธรรมชาติได้จัดหาโพรบพิเศษให้กับเราเพื่อระบุกระบวนการใต้ธารน้ำแข็งเหล่านี้ และท้ายที่สุดก็ได้ให้การสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับแบบจำลองของเราว่าระบบนี้ทำงานอย่างไร" โรเบิร์ต แอนเดอร์สันกล่าว มูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติให้ทุนสนับสนุนการวิจัย นักวิจัยกล่าวว่าการตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงของธารน้ำแข็งดังกล่าวเป็นข้อมูลสำคัญสำหรับนักธารน้ำแข็งที่ศึกษาแผ่นน้ำแข็งกรีนแลนด์ ซึ่งอยู่ระหว่างการละลายของพื้นผิวเป็นประวัติการณ์ และการระบายน้ำปริมาณมากที่ตามมาผ่านแผ่นน้ำแข็งและธารน้ำแข็งที่เกี่ยวข้อง ธารน้ำแข็งทางออกบางแห่งของกรีนแลนด์เพิ่มความเร็วจาก 50 เปอร์เซ็นต์เป็น 100 เปอร์เซ็นต์ในช่วงฤดูละลายประจำปี และปล่อยน้ำแข็งจำนวนมากลงสู่ทะเล จากการวิจัยล่าสุดที่นำโดยคอนราด สเตฟเฟน นักธรณีวิทยาแห่งซียู-โบลเดอร์ “มีเหตุการณ์การระบายออกของบ่อโคลนบนแผ่นน้ำแข็งกรีนแลนด์หลายครั้ง ซึ่งอาจส่งเสริมการเลื่อนตัวของแผ่นน้ำแข็งที่เพิ่มขึ้น เนื่องจากน้ำนี้ไปติดขัดในระบบท่อใต้ธารน้ำแข็งที่เตรียมการไม่ดีสำหรับอินพุตดังกล่าว” โรเบิร์ต แอนเดอร์สันกล่าวว่า "ปรากฏการณ์นี้ยังเกี่ยวข้องกับธารน้ำแข็งขนาดเล็กทั่วโลก เพราะมันอาจช่วยอธิบายอัตราการเลื่อนที่ไม่คงที่ของพวกมันได้ “ผู้คนเริ่มตระหนักมากขึ้นว่าระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นเป็นปัญหาที่แท้จริง” เขากล่าว "ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ เราจำเป็นต้องรับทราบบทบาทของมวลน้ำแข็งทั้งหมดของโลก และเข้าใจกลไกทางกายภาพที่พวกมันส่งน้ำลงสู่ทะเล"