อุบัติเหตุ

ในการศึกษาที่ตีพิมพ์ในรายงานทางวิทยาศาสตร์ เมื่อเดือนที่แล้ว นักวิจัยที่นำโดยมหาวิทยาลัยสึคุบะได้ทำนายความเข้มข้นของ กัมมันตภาพรังสี 137 Cs ในทะเลสาบโอนุมะนานถึง 30 ปีหลังจากเกิดภัยพิบัติ ทะเลสาบโอนุมะเป็นตัวอย่างของทะเลสาบปิด ซึ่งมีปริมาณน้ำไหลเข้าและไหลออกจำกัด ความเข้มข้นของกัมมันตภาพรังสีของทะเลสาบดังกล่าวลดลงอย่างรวดเร็วหลังจากเกิดอุบัติเหตุทางนิวเคลียร์ แต่หลังจากนั้นก็สามารถลดลงได้ช้าลง ศาสตราจารย์ Yuko Hatano ผู้เขียนงานวิจัยกล่าวว่า"การตรวจสอบก่อนหน้านี้ได้ใช้โมเดลฟังก์ชันการสลายตัวแบบสององค์ประกอบ ซึ่งเป็นผลรวมของฟังก์ชันเอกซ์โปเนนเชียลสองตัว เพื่อให้พอดีกับความเข้มข้นของกัมมันตภาพรังสี137 Cs ที่วัดได้" "งานของเราใช้โมเดลการแพร่กระจายแบบเศษส่วนแทน ซึ่งเป็นเฟรมเวิร์กที่จับภาพกระบวนการแพร่ที่ซับซ้อนที่เกิดขึ้นในน้ำในทะเลสาบ กระบวนการเหล่านี้รวมถึงการหมุนเวียนที่เกิดจากการพาความร้อน การผสมแบบปั่นป่วน และการดูดซึมโดยแพลงก์ตอนและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ" ทีมวิจัยใช้แบบจำลองการแพร่กระจายแบบเศษส่วนเพื่อหาสูตรการทำนายระยะยาวสำหรับ ความเข้มข้นของกัมมันตภาพรังสี 137 Cs ของทั้งน้ำในทะเลสาบและบ่อหลอมเหลว ซึ่งเป็นปลาทั่วไปในทะเลสาบโอนุมะ ด้วยสูตรการทำนายนี้ พวกเขาจึงประมาณความเข้มข้นของกัมมันตภาพรังสีได้นานถึง 10,000 วันหลังจาก อุบัติเหตุ ที่ฟุกุชิมะ "ทั้งสองรุ่นเหมาะสมกับความเข้มข้นของกัมมันตภาพรังสีของน้ำในทะเลสาบและกลิ่นของบ่อน้ำที่วัดได้ในช่วง 2-3 ปีแรกหลังจากเกิดอุบัติเหตุ" ศาสตราจารย์ฮาตาโนะอธิบาย "อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของเราแสดงให้เห็นว่าการลดลงของความเข้มข้นของกัมมันตภาพรังสีจะช้าลงหากใช้แบบจำลองการแพร่กระจายแบบเศษส่วนแทนที่จะใช้แบบจำลองฟังก์ชันการสลายตัวแบบสององค์ประกอบแบบเดิม" สูตรของนักวิจัยจะช่วยให้คาดการณ์ระยะยาวของการปนเปื้อนของสารกัมมันตภาพรังสีในทะเลสาบปิด และให้โอกาสระยะยาวแก่ผู้อยู่อาศัยที่อาศัยอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนทราบว่าความถูกต้องของการทำนายดังกล่าวเป็นเวลานานกว่า 5,000 วันหลังจากเหตุการณ์ฟุกุชิมะจะต้องได้รับการประเมินโดยใช้การวัดในอนาคต