การศึกษาเกี่ยวกับดนตรี

ผู้บริหารโรงเรียนที่จำเป็นต้องลดงบประมาณมักมองไปที่หลักสูตรดนตรีเป็นอันดับแรก เนื่องจากความเชื่อทั่วไปคือนักเรียนที่อุทิศเวลาให้กับดนตรีมากกว่าคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และภาษาอังกฤษ จะมีผลการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์ในสาขาวิชาเหล่านั้น “งานวิจัยของเราพิสูจน์ความเชื่อนี้ผิด และพบว่ายิ่งนักเรียนมีส่วนร่วมกับดนตรีมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งทำได้ดีในวิชาเหล่านั้น” Peter Gouzouasis ศาสตราจารย์ด้านการศึกษาของ UBC และนักวิจัยหลักของการศึกษากล่าว "นักเรียนที่เรียนเล่นเครื่องดนตรีในระดับประถมและเล่นต่อในระดับมัธยมปลายไม่เพียงแต่ทำคะแนนได้สูงขึ้นมากเท่านั้น แต่ยังทำคะแนนนำหน้าเพื่อนที่ไม่ใช่ดนตรีประมาณหนึ่งปีการศึกษาในด้านทักษะภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ ตามที่วัดได้ ตามเกรดการสอบ โดยไม่คำนึงถึงภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคม เชื้อชาติ การเรียนรู้ก่อนหน้าในวิชาคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษ และเพศ" Gouzouasis และทีมของเขาตรวจสอบข้อมูลจากนักเรียนทุกคนในโรงเรียนของรัฐในบริติชโคลัมเบียที่จบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 12 ระหว่างปี 2012¬ ถึง 2015 ตัวอย่างข้อมูลประกอบด้วยนักเรียนมากกว่า 112,000 คน รวมถึงผู้ที่สอบผ่านมาตรฐานอย่างน้อยหนึ่งข้อสำหรับคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และภาษาอังกฤษ ซึ่งผู้วิจัยมีข้อมูลทางประชากรศาสตร์ที่เหมาะสม ได้แก่ เพศ เชื้อชาติ สถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมในพื้นที่ใกล้เคียง และการเรียนรู้ทักษะการคิดเลขและการอ่านออกเขียนได้ก่อนหน้านี้ นักเรียนที่เรียนวิชา ดนตรี บรรเลงอย่างน้อย 1 วิชาในหลักสูตรปกติให้นับเป็นนักเรียนที่เรียนดนตรี หลักสูตรดนตรีที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์คือหลักสูตรที่ต้องใช้ประสบการณ์ในการบรรเลงดนตรีมาก่อน และรวมถึงวงดนตรีคอนเสิร์ต เรือนกระจกเปียโน วงออร์เคสตรา วงดนตรีแจ๊ส คณะนักร้องประสานเสียงในคอนเสิร์ต และดนตรีแจ๊สแบบเปล่งเสียง นักวิจัยพบว่าความสัมพันธ์เชิงทำนายระหว่างการศึกษาด้านดนตรีกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนมีความชัดเจนมากขึ้นสำหรับผู้ที่เรียนดนตรีบรรเลงมากกว่าดนตรีที่มีเสียงร้อง การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นถึงทักษะที่ได้เรียนรู้ในการบรรเลงดนตรีอย่างกว้างขวางไปสู่การเรียนรู้ของนักเรียนในโรงเรียน “การเรียนรู้ที่จะเล่นเครื่องดนตรีและเล่นเป็นวงเป็นสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก” Martin Guhn นักวิจัยร่วมของการศึกษา ผู้ช่วยศาสตราจารย์จากโรงเรียนประชากรและสาธารณสุขของ UBC กล่าว "นักเรียนต้องเรียนรู้การอ่านโน้ตดนตรี พัฒนาการประสานตา-มือ-ใจ พัฒนาทักษะการฟังอย่างกระตือรือร้น พัฒนาทักษะการเล่นเป็นทีม และพัฒนาวินัยในการฝึกซ้อม ประสบการณ์การเรียนรู้ทั้งหมด และอื่นๆ มีบทบาทใน การเพิ่มขีดความสามารถทางปัญญาของผู้เรียน หน้าที่ผู้บริหาร แรงจูงใจในการเรียนรู้ในโรงเรียน และการรับรู้ความสามารถของตนเอง" นักวิจัยหวังว่าการค้นพบของพวกเขาจะได้รับความสนใจจากนักเรียน ผู้ปกครอง ครู และผู้มีอำนาจตัดสินใจด้านการจัดการด้านการศึกษา เนื่องจากเขตการศึกษาหลายแห่งในช่วงหลายปีที่ผ่านมาได้เน้นการคิดเลขและการรู้หนังสือโดยเสียค่าใช้จ่ายในการเรียนรู้ด้านอื่นๆ โดยเฉพาะดนตรี “บ่อยครั้ง ทรัพยากรสำหรับการศึกษาด้านดนตรี รวมถึงการว่าจ้างนักการศึกษาด้านดนตรีที่ผ่านการฝึกอบรมมาโดยเฉพาะ และวงดนตรีและเครื่องสาย ถูกตัดหรือไม่มีในโรงเรียนประถมและมัธยม เพื่อให้พวกเขาสามารถมุ่งเน้นไปที่คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และภาษาอังกฤษ” กล่าว Gouzouasis. "ที่น่าประชดคือการศึกษาดนตรี - การเรียนรู้เครื่องดนตรีคุณภาพสูงเป็นเวลาหลายปีและเล่นในวงดนตรีหรือวงออเคสตราหรือการร้องเพลงในคณะนักร้องประสานเสียงในระดับสูง - อาจเป็นสิ่งที่ช่วยปรับปรุงผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรอบด้านและเป็นอุดมคติ วิธีการให้นักเรียนเรียนรู้แบบองค์รวมมากขึ้นในโรงเรียน"