คล็ดลับต่อต้านความอดอยากที่ช่วยบรรพบุรุษของเราไว้อาจเป็นสาเหตุของการแพร่ระบาดของโรคอ้วน

ในช่วงเวลาอดอยาก นักวิจัยกล่าวว่า สัตว์ต่างๆ มีแนวโน้มที่จะอยู่รอดได้หากพวกมันสะสมและดึงเอาพลังงานที่สะสมไว้ออกมาใช้ แม้ว่าสัตว์จะได้รับงานเลี้ยงที่หาได้ยาก แต่วิวัฒนาการก็ยังยิ้มให้กับการเก็บเชื้อเพลิงส่วนเกินในรูปของไขมัน เนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่จะกลับไปสู่ความอดอยากอย่างรวดเร็ว "เราค้นพบกลไกต่อต้านความอดอยากที่กลายเป็นคำสาปในช่วงเวลามากมาย เพราะมันมองว่าความเครียดระดับเซลล์ที่เกิดจากการกินมากเกินไป คล้ายกับความเครียดที่เกิดจากความอดอยาก และทำให้ความสามารถในการเผาผลาญไขมันของเราหยุดชะงัก" ผู้เขียนนำการศึกษากล่าว Ann Marie Schmidt, MD, Dr. Iven Young Professor of Endocrinology ที่ NYU School of Medicine เผยแพร่ออนไลน์เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคมในCell Reportsการศึกษาในปัจจุบันพบว่าหน้าที่ตามธรรมชาติของโปรตีนที่เรียกว่า RAGE บนพื้นผิวของเซลล์ไขมันคือการหยุดการสลายตัวของไขมันที่เก็บไว้เมื่อเผชิญกับความเครียด การมีอยู่ของมันอาจอธิบายได้บางส่วนว่าทำไม 70 เปอร์เซ็นต์ของผู้ใหญ่ชาวอเมริกันจึงมีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วน ตามที่ American Heart Association (AHA) กล่าว อดอยาก ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2560 AHA ได้ประกาศให้ทุนช่วยเหลือนักวิจัยในการค้นหา "เมแทบอลิกเบรก" ที่เข้าใจยาก การระดมทุนของ AHA ตามการศึกษาในปี 2559 ซึ่งพบว่าผู้เข้าแข่งขันจาก America's Greatest Loser ได้เงินปอนด์ที่เสียไปกลับคืนมาหลังจากการแสดงจบลง ทำไมการเผาผลาญของพวกเขาถึงหยุดลงเมื่อเผชิญกับการลดน้ำหนักราวกับว่าร่างกายของพวกเขามุ่งมั่นที่จะกลับไปอ้วน? เบรกในการเผาผลาญไขมัน ตามที่ผู้เขียนกล่าวไว้ วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการวิวัฒนาการเพื่อสร้างกลไกต่อต้านความอดอยากมาจากระบบโบราณที่ช่วยให้สัตว์ใช้อาหารเป็นพลังงานของเซลล์และฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ นอกจากนี้ กลไกพื้นฐานเหล่านี้ยังเชื่อมโยงกับฮอร์โมนอะดรีนาลิน ซึ่งส่งสัญญาณให้เปลี่ยนไขมันเป็นพลังงานเมื่อสัตว์วิ่งหนีจากผู้ล่า หรือเข้าสู่ความร้อนในร่างกายเมื่อพวกมันหนาว การบรรจบกันนี้ - ผ่านโปรตีนส่งสัญญาณเดียวกัน - หมายความว่า RAGE อาจขัดขวาง "การเผาผลาญไขมัน" ที่เรียกว่าเมื่อเราอดอาหาร แช่แข็ง ได้รับบาดเจ็บ ตื่นตระหนก หรือแดกดัน กินมากเกินไป จากการศึกษาและการทดลองใหม่ที่ทำที่อื่นในเนื้อเยื่อของมนุษย์ RAGE จะถูกกระตุ้นโดยผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายไกลเคชั่นขั้นสูง (AGEs) ซึ่งก่อตัวขึ้นเมื่อน้ำตาลในเลือดรวมตัวกับโปรตีนหรือไขมัน ซึ่งส่วนใหญ่มักเกิดในผู้ป่วยสูงวัย เบาหวาน และโรคอ้วน โมเลกุลอื่นๆ ยังกระตุ้น RAGE เช่น โมเลกุลที่ปล่อยออกมาเมื่อเซลล์ตายและรั่วไหลเข้าไปในช่องว่างภายในเซลล์เพื่อตอบสนองต่อความเครียด Schmidt กล่าวว่า ความเป็นไปได้ที่น่ารำคาญคือโปรตีนและไขมันจำนวนมากได้กระตุ้น "การทำลาย RAGE" ขณะที่พวกมันบิดเบี้ยวและกองซ้อนกัน (เป็นโอลิโกเมอร์ที่เป็นพิษ) ในคนที่กินมากกว่าที่บรรพบุรุษของพวกเขาทำ การศึกษาในปัจจุบันพบว่าการกำจัด RAGE ออกจากเซลล์ไขมันทำให้หนูมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นน้อยลงถึง 75 เปอร์เซ็นต์ในช่วงสามเดือนของการให้อาหารที่มีไขมันสูง แม้ว่าจะมีการบริโภคอาหารและออกกำลังกายในปริมาณที่เท่ากัน ก็ยังดีกว่าหนูที่เปิดเบรก RAGE ไว้ การปลูกถ่ายเนื้อเยื่อไขมันที่ขาด RAGE ไปเป็นหนูปกติยังช่วยลดน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นเมื่อพวกมันได้รับอาหารที่มีไขมันสูง ในการทดลองทั้งสองชุด การลบ RAGE ออกจากเซลล์ไขมันจะปล่อยกลไกการเบรกที่ควบคุมการใช้พลังงาน เมื่อปล่อยอิสระแล้ว ค่าใช้จ่ายด้านพลังงานก็เพิ่มขึ้น มีส่วนทำให้หนูที่กินอาหารที่มีไขมันเพิ่มขึ้นมีน้ำหนักตัวลดลง การศึกษาใหม่ช่วยเสริมการค้นพบสารประกอบทดลองของทีมวิจัยที่ติดกับ "หาง" ของ RAGE จากจุดนั้น พวกเขาป้องกันไม่ให้ RAGE หยุดการทำงานของโปรตีนไคเนส A ซึ่งเป็นตัวการสำคัญในปฏิกิริยาลูกโซ่ที่ลงท้ายด้วยโปรตีนที่เรียกว่า UCP1 ที่เปลี่ยนไขมันเป็นความร้อนในร่างกาย ทีมวิจัยวางแผน - เมื่อพวกเขาเพิ่มประสิทธิภาพการออกแบบ "สารยับยั้ง RAGE" เหล่านี้แล้ว - เพื่อตรวจสอบว่าสารดังกล่าวสามารถรักษาผู้ป่วยที่ผ่าตัดลดความอ้วนและผู้ป่วยที่ได้รับยาลดน้ำหนักไม่ให้น้ำหนักที่หายไปกลับคืนมาได้หรือไม่ ที่สำคัญ RAGE จะทำงานมากขึ้นในช่วงที่มีความเครียดจากการเผาผลาญอาหาร (เช่น การอดอาหารหรือการกินมากเกินไป) มากกว่าการทำงานในชีวิตประจำวัน ซึ่งบ่งชี้ว่า RAGE สามารถถูกรบกวนจากยาได้อย่างปลอดภัย Schmidt กล่าวว่า "เนื่องจาก RAGE พัฒนามาจากระบบภูมิคุ้มกัน การปิดกั้นอาจลดสัญญาณการอักเสบที่นำไปสู่การดื้อต่ออินซูลินซึ่งเป็นสาเหตุของโรคเบาหวาน" Schmidt กล่าว "นอกจากนี้ การรักษาดังกล่าวอาจลดการอักเสบทั่วทั้งระบบที่เชื่อมโยงกับความเสี่ยงต่อหลอดเลือด มะเร็ง และโรคอัลไซเมอร์"