สหราชอาณาจักรประเมินการปล่อยก๊าซมีเทนต่ำเกินไปจากการผลิตน้ำมันและก๊าซ และอีกหลายประเทศก็อาจทำเช่นกัน

มีเทนเป็นก๊าซเรือนกระจกที่สำคัญเป็นอันดับสองรองจากคาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งมีส่วนทำให้โลกร้อนขึ้นประมาณ 1 องศาฟาเรนไฮต์ในปัจจุบันเมื่อเทียบกับยุคก่อนอุตสาหกรรม แหล่งก๊าซมีเทนที่สำคัญแหล่งหนึ่งสู่ชั้นบรรยากาศคือการสกัดและขนส่งน้ำมันและก๊าซ ประเทศต่าง ๆ มีหน้าที่ต้องรายงานการปล่อยก๊าซเรือนกระจกต่อหน่วยงานระหว่างประเทศ เช่น กรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แต่การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ให้เห็นว่าวิธีการคำนวณการปล่อยก๊าซมีเทนในปัจจุบันอาศัยข้อมูลที่ล้าสมัยและไม่สมบูรณ์ และอาจไม่ได้แสดงถึงการปล่อยก๊าซจริงอย่างถูกต้อง การศึกษาล่าสุดจากนักวิจัยที่ Princeton University และ Colorado State University พบว่าวิธีการประเมินการปล่อยก๊าซมีเทนในปัจจุบันจากการผลิตน้ำมันและก๊าซนอกชายฝั่งในสหราชอาณาจักรนั้นประเมินการปล่อยก๊าซมีเทนต่ำกว่ามาตรฐานอย่างเป็นระบบและรุนแรง การศึกษาพบว่า มีเทนที่ถูกปล่อยออกมาจากการผลิตน้ำมันและก๊าซในสหราชอาณาจักรมากถึง 5 เท่า มากกว่าที่รัฐบาลรายงานไว้ นักวิจัยบรรลุข้อสรุปนี้โดยการประเมินวิธีการคำนวณการปล่อยก๊าซมีเทนในปัจจุบันของสหราชอาณาจักรอย่างถี่ถ้วน เสนอทางเลือก วิธีการทบทวนโดยเพื่อน และสร้างการประมาณการการปล่อยก๊าซมีเทนที่ปรับปรุงใหม่ เนื่องจากประเทศอื่น ๆ ใช้วิธีการที่คล้ายกันในการคำนวณการปล่อยก๊าซมีเทนจากการผลิตน้ำมันและก๊าซ การประเมินค่าต่ำเกินไปอย่างรุนแรงนี้จึงไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะในสหราชอาณาจักรเท่านั้น Denise Mauzerall ผู้เขียนร่วมและสมาชิกคณะหลักของศูนย์วิจัยนโยบายด้านพลังงานและ the Center for Policy Research on Energy and the Center for Policy Research on Energy and the Center for Policy Research on Energy and the กล่าว น้ำมัน สิ่งแวดล้อมที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน "เราหวังว่างานของเราจะช่วยอำนวยความสะดวกในการประมาณการและการลดการปล่อยก๊าซที่ดีขึ้น ไม่เพียงแต่จากสหราชอาณาจักรเท่านั้น แต่ยังมาจากประเทศอื่นๆ ที่ผลิตมีเทนจากการสกัดน้ำมันและก๊าซด้วย" Mauzerall กล่าว เนื่องจากสภาพภูมิอากาศและผลกระทบทางอ้อมต่อสุขภาพ (มีเทนเป็นสารตั้งต้นของโอโซนซึ่งเป็นสารมลพิษทางอากาศที่ทำลายสุขภาพของมนุษย์และพืชผล) การลดก๊าซมีเทนจึงกลายเป็นนโยบายสำคัญระดับโลกเมื่อไม่นานมานี้ อายุการใช้งานที่ค่อนข้างสั้นคือประมาณ 12 ปีและความสามารถในการกักเก็บความร้อนสูงต่อโมเลกุล ทำให้การลดการปล่อยก๊าซมีเทนเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการชะลออัตราของภาวะโลกร้อน ด้วยเหตุนี้ ในปี 2021 ประเทศต่างๆ ได้ลงนามใน Global Methane Pledge โดยมุ่งมั่นที่จะลดการปล่อยก๊าซมีเทนลงอย่างน้อย 30% ของระดับปี 2020 ภายในปี 2030 เพื่อติดตามความคืบหน้า ประเทศต่างๆ รวบรวมข้อมูลการปล่อยก๊าซระดับประเทศลงในรายการสินค้า เช่น รายการบัญชีการปล่อยมลพิษในชั้นบรรยากาศแห่งชาติของสหราชอาณาจักร ( NAEI) ซึ่งจะรายงานไปยังหน่วยงานติดตามระหว่างประเทศ การศึกษานี้มุ่งเน้นไปที่การรั่วไหลของก๊าซมีเทนที่เกี่ยวข้องกับการค้นพบ การสกัด และการผลิตน้ำมันและก๊าซธรรมชาติ โดยปกติแล้ว การปล่อยก๊าซมีเทนเหล่านี้คำนวณโดยการคูณระดับกิจกรรมของกระบวนการต่างๆ ได้แก่ กิจกรรมการระบาย การลุกเป็นไฟ การแปรรูปและการเผาไหม้บนแท่นผลิต การขนถ่ายน้ำมันนอกชายฝั่ง และการถ่ายเทก๊าซโดยท่อแรงดันสูง โดยพิจารณาจาก "ปัจจัยการปล่อยก๊าซ" ซึ่งเป็นมาตรฐาน การประมาณการปล่อยก๊าซมีเทนที่เกี่ยวข้องกับแต่ละกิจกรรม นักวิจัยพบว่าปัจจัยการปล่อยมลพิษที่ใช้ในการรายงานของสหราชอาณาจักรนั้นล้าสมัย อาศัยการวิจัยอุตสาหกรรมที่ไม่ได้เผยแพร่หรือไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะ หรือใช้ค่าทั่วไปที่แนะนำโดย IPCC นอกจากนี้ ปัจจัยการปล่อยก๊าซเหล่านี้มักจะ "คงที่" ซึ่งหมายความว่าปัจจัยเหล่านี้ไม่อ่อนไหวต่อปัจจัยต่างๆ เช่น สภาพแวดล้อมและแนวปฏิบัติด้านการจัดการ ซึ่งอาจส่งผลต่อการปล่อยมลพิษจากกระบวนการต่างๆ นอกจากนี้ การรั่วไหลอาจเกิดขึ้นได้เมื่อแท่นขุดเจาะนอกชายฝั่งไม่ได้ใช้งาน ซึ่งเป็น "กิจกรรม" ที่ไม่มีปัจจัยการปล่อยที่เกี่ยวข้องในปัจจุบัน เมื่อสังเกตเห็นข้อบกพร่องเหล่านี้ นักวิจัยได้ปรับปรุงและแก้ไขเทคนิคการประมาณค่าสำหรับแต่ละกระบวนการ และหากเป็นไปได้ ให้ใช้สูตรปัจจัยการปล่อยมลพิษแบบไดนามิกแทนแบบคงที่ซึ่งคำนึงถึงสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน พวกเขายังรวมการวัดความเข้มข้นของมีเทนบนเรือโดยตรงรอบ ๆ แท่นก๊าซนอกชายฝั่งในทะเลเหนือที่เก็บรวบรวมในช่วงฤดูร้อนปี 2560 ซึ่งจัดทำเป็นเอกสารในการศึกษาที่นำโดยผู้เขียน การอัปเดตเหล่านี้ส่งผลให้มีการปล่อยก๊าซมีเทนโดยประมาณมากกว่าการปล่อยก๊าซมีเทนมากกว่าห้าเท่า “การปล่อยก๊าซมีเทนจากโรงงานนอกชายฝั่งในปัจจุบันส่วนใหญ่ไม่แน่นอน และเนื่องจากแหล่งที่มาจากโรงงานปล่อยก๊าซออกมาเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ การใช้วิธีสำรวจโดยตรง เช่น ดาวเทียมหรือโดรน อาจจะจับได้เพียงประมาณ 25% ของการปล่อยจริงเท่านั้น” Stuart Riddick กล่าว ผู้เขียนนำและนักวิทยาศาสตร์การวิจัยที่ Colorado State University ริดดิคกล่าวว่า "เพื่อสร้างการปล่อยก๊าซพื้นฐานที่เป็นตัวแทนทั่วทั้งภาคส่วน เราจำเป็นต้องทำงานร่วมกับภาคอุตสาหกรรมเพื่อพัฒนากลยุทธ์การวัดที่ใช้ได้จริง มีประสิทธิภาพ และทำงานร่วมกัน" การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าการลดการรั่วไหลในห่วงโซ่อุปทานของน้ำมันและก๊าซธรรมชาติสามารถบรรลุเป้าหมายด้านสภาพอากาศและคุณภาพอากาศได้ ในขณะเดียวกันก็สร้างผลกำไรทางเศรษฐกิจ ซึ่งเป็นโอกาสที่ทั้งสองฝ่ายได้ประโยชน์สำหรับอุตสาหกรรมและสภาพภูมิอากาศ การศึกษานี้เป็นการเพิ่มฐานของวรรณกรรมที่เพิ่มมากขึ้น โดยพบว่าการวัดปริมาณการปล่อยก๊าซมีเทนที่เกิดจากมนุษย์ในปัจจุบันนั้นต่ำเกินไป ด้วย "การเก็บสต็อกทั่วโลก" ครั้งแรกของโลกเกี่ยวกับความคืบหน้าในการปฏิบัติตามข้อตกลงปารีสที่จะสิ้นสุดในปี 2566 นักวิจัยยืนยันว่าการวัดการปล่อยก๊าซที่ดีขึ้นสมควรได้รับความสนใจอย่างเร่งด่วน